Waarom zijn we toch zo bang voor lege ruimte?
Elk hoekje van je pagina moet opgevuld worden door tekst of beeld.
Stel je eens voor: je hebt een mooie lay-out aangemaakt voor je boek of werkboek.
Je zet er de content van je eerste hoofdstuk in:
een aantal alinea’s tekst en een verhelderende illustratie of mooie afbeelding.
Maar dan… je hoofdstuk is af,
maar die pagina staat nog niet vol.
Er is nog plaats over! 😱
Wat nu? Die lege halve pagina moet opgevuld worden. Dus je gaat de foto vergroten, of nog extra tekst toevoegen. Of misschien nog een quote erbij.
Of nog een illustratie. Zodat alles goed vol staat.
❌ 𝗗𝗼𝗲 𝗱𝗮𝘁 𝗻𝗶𝗲𝘁!
Die lege ruimte (die meestal wit is, maar ook roze of beige of eender welke kleur mag zijn) brengt rust in je lay-out, zodat je lezer niet overweldigd geraakt. Daarnaast zorgt ze voor sturing: ze begeleidt het scannende oog naar de belangrijkste elementen in je content.
Dus, herhaal nog even samen met mij:
“Witruimte is mijn vriend”
”Mijn blad hoeft niet tot in elk hoekje gevuld te zijn”
”Visuele rustpauzes helpen mijn lezer vooruit”
Herhaal dit mantra de volgende keer dat je de neiging voelt om je blad helemaal vol te proppen.
Veel succes!
